เรือเหาะชั้น G ได้มาจาก Goodyear เพื่อเป็นเรือบรรทุกสาธารณูปโภคและเรือฝึก ที่นี่ G-1 กำลังถูกใช้เป็นเวทีสำหรับนักกระโดดร่มชูชีพ

เรือเหาะ K ซีรีส์ในภายหลังมีขนาดใหญ่กว่าเล็กน้อยและมีความจุ 416,000 ถึง 425,000 ลูกบาศก์ฟุต (11,780 ถึง 12,035 ลูกบาศก์เมตร) พวกมันมีความยาว 253 ฟุต (76 เมตร) และเส้นผ่านศูนย์กลาง 60 ฟุต (18 เมตร) และขับเคลื่อนด้วยเครื่องยนต์ 425 แรงม้า (317 กิโลวัตต์) เรือเหาะ สองเครื่องที่ให้ความเร็วสูงสุด 50 ไมล์ต่อชั่วโมง (80 กิโลเมตรต่อชั่วโมง) . พวกมันไม่เร็วนัก แต่แตกต่างจากเครื่องบินที่สามารถลอยอยู่ในอากาศได้เพียงไม่กี่ชั่วโมง เรือ K-ship สามารถอยู่สูงได้นานถึง 60 ชั่วโมง สหรัฐอเมริกาเป็นมหาอำนาจเดียวที่ใช้เรือเหาะในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 และเรือบินมีบทบาทเพียงเล็กน้อยแต่มีความสำคัญ กองทัพเรือใช้พวกมันในการกวาดทุ่นระเบิด ค้นหาและกู้ภัย ถ่ายภาพลาดตระเวน สอดแนม คุ้มกันขบวน และลาดตระเวนต่อต้านเรือดำน้ำ เรือเหาะมาพร้อมกับเรือเดินทะเลหลายลำทั้งทหารและพลเรือน จากเรือ 89,000 ลำที่คุ้มกันโดยเรือบินในช่วงสงคราม ไม่มีสักลำที่สูญเสียไปจากการกระทำของข้าศึก