ให้ความรู้เกี่ยวกับเรือ

โรคสูญเสียเนื้อเยื่อปะการังหินหรือ SCTLD พบครั้งแรกใกล้กับไมอามีในปี 2014 และแพร่กระจายไปทั่วแนวปะการังในฟลอริดาและในทะเลแคริบเบียน รวมถึงในน่านน้ำนอกชายฝั่งจาเมกา เซนต์มาร์เท่น หมู่เกาะเวอร์จินของสหรัฐอเมริกา และเบลีซ นักวิจัยแนะนำว่าการขนส่งผ่านตัวเรือ ซึ่งเรือใช้น้ำอับเฉาในพื้นที่หนึ่งเพื่อรักษาเสถียรภาพและปล่อยลงที่ท่าเรืออื่น อาจมีส่วนทำให้เกิดการแพร่กระจายของโรค Michael Studivan ผู้ช่วยนักวิทยาศาสตร์จาก UM Cooperative Institute for Marine and Atmospheric Studies กล่าวว่า "การระบาดในพื้นที่ห่างไกลมากบ่งชี้ว่าการขนส่งของโรคได้รับความช่วยเหลือจากวิธีอื่นนอกเหนือจากกระแสน้ำในมหาสมุทร เช่น ผ่านน้ำอับเฉาเรือ" CIMAS) และห้องปฏิบัติการสมุทรศาสตร์และอุตุนิยมวิทยาแอตแลนติกของ NOAA นักวิจัยของโรงเรียน UM Rosenstiel ได้ทำการทดลองการแพร่กระจายของโรคสองครั้งใน Experimental Reef Lab ที่โรงเรียน Rosenstiel โดยใช้น้ำอับเฉาของ เรือ จำลองและการบำบัดน้ำอับเฉาด้วยแสง UV เพื่อพิจารณาว่าเชื้อโรค SCTLD สามารถขนส่งในลักษณะนี้ได้หรือไม่ และกำหนดวิธีการบำบัดน้ำอับเฉาเช่น UV สามารถป้องกันการแพร่กระจายของโรคได้สำเร็จ การทดลองแรกนำปะการังที่มีสุขภาพดีไปสัมผัสกับน้ำสามประเภท: 1) สัมผัสกับโรค 2) สัมผัสกับโรคและได้รับรังสียูวี และ 3) น้ำที่ไม่มีเชื้อโรคในระบบถังไหลผ่าน ในช่วงเวลาหกสัปดาห์ พวกเขาสังเกตการโจมตีของโรคและอัตราการตายเพื่อระบุจำนวนปะการังที่เป็นโรค เร็วแค่ไหน และการบำบัดด้วยรังสียูวีในน้ำที่สัมผัสกับโรคทำให้ปะการังได้รับผลกระทบน้อยลงหรือไม่ ในการทดลองครั้งที่สอง นักวิจัยจัดน้ำประเภทเดียวกันในภาชนะเพื่อจำลองถังอับเฉาของเรือเป็นเวลาหนึ่งและห้าวัน จากนั้นนำน้ำไปสัมผัสกับปะการังที่แข็งแรงเพื่อตรวจสอบว่าเชื้อโรค SCTLD สามารถอยู่รอดได้หรือไม่เมื่อเวลาผ่านไป และไม่ว่าจะกลายเป็นมากขึ้นหรือไม่ หรือติดเชื้อน้อยลงเมื่อเวลาผ่านไป จากนั้น นักวิจัยได้ทดสอบน้ำอับเฉาที่สร้างขึ้นสำหรับการทดลองทั้งสองโดยร่วมมือกับห้องปฏิบัติการวิจัยกองทัพเรือสหรัฐฯ ในคีย์เวสต์ เพื่อวัดปริมาณชุมชนจุลินทรีย์และความอุดมสมบูรณ์ในน้ำอับเฉาที่ไม่ผ่านการบำบัด "ผลการวิจัยชี้ให้เห็นว่าน้ำอับเฉาของเรือเป็นภัยคุกคามต่อการแพร่กระจายและการมีอยู่อย่างต่อเนื่องของ SCTLD ทั่วทะเลแคริบเบียนและอาจส่งผลต่อแนวปะการังในมหาสมุทรแปซิฟิก และมาตรฐานการรักษาและการทดสอบที่จัดตั้งขึ้นอาจไม่ช่วยลดความเสี่ยงของการแพร่กระจายของโรค" สตูดิแวนกล่าว Experimental Reef Lab ได้รับการออกแบบและสร้างโดยห้องปฏิบัติการมหาสมุทรศาสตร์และอุตุนิยมวิทยาแอตแลนติก (AOML) ของ NOAA และ CIMAS ที่โรงเรียน Rosenstiel เพื่อดำเนินการวิจัยเกี่ยวกับการตอบสนองของปะการังต่อสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลง