ค้นพบ 'พายุเฮอริเคนอวกาศ' ในชั้นบรรยากาศของโลก

รู้จักพายุเฮอริเคนในชั้นบรรยากาศต่ำของโลก แต่ไม่เคยตรวจพบพายุเฮอริเคนในชั้นบรรยากาศชั้นบนมาก่อน ทีมนักวิทยาศาสตร์นานาชาติที่นำโดยมหาวิทยาลัยชานตงในประเทศจีนได้วิเคราะห์การสังเกตการณ์จากดาวเทียมในปี 2014 เพื่อเผยให้เห็นพายุเฮอริเคนที่คงอยู่ยาวนาน ซึ่งคล้ายกับพายุเฮอริเคนในชั้นบรรยากาศชั้นล่างในชั้นบรรยากาศไอโอโนสเฟียร์และสนามแม่เหล็กโลกที่มีพลังงานและโมเมนตัมทับถมมากอย่างน่าประหลาดใจ แม้ว่าอย่างอื่นจะเงียบมากก็ตาม สภาพทางธรณีแม่เหล็ก การวิเคราะห์ทำให้สามารถสร้างภาพ 3 มิติของมวลพลาสมาหมุนวนกว้าง 1,000 กม. หลายร้อยกิโลเมตรเหนือขั้วโลกเหนือ ปล่อยอิเล็กตรอนแทนน้ำ ศาสตราจารย์ Qing-He Zhang ผู้เขียนนำงานวิจัยที่มหาวิทยาลัยซานตงกล่าวว่า "ลักษณะเหล่านี้ยังบ่งชี้ว่าพายุเฮอริเคนในอวกาศนำไปสู่การสะสมพลังงานและฟลักซ์จำนวนมากและรวดเร็วในชั้นบรรยากาศไอโอโนสเฟียร์ของขั้วโลกในช่วงที่มีสภาพสนามแม่เหล็กโลกที่เงียบสงบอย่างมาก ซึ่งบ่งชี้ว่า ตัวบ่งชี้กิจกรรม geomagnetic ในปัจจุบันไม่ได้แสดงถึงกิจกรรมที่น่าทึ่งภายในพายุเฮอริเคนในอวกาศอย่างถูกต้อง ซึ่งอยู่ทางขั้วโลกมากกว่าหอสังเกตการณ์ดัชนี geomagnetic" ศาสตราจารย์ไมค์ ล็อควูด นักวิทยาศาสตร์ด้านอวกาศแห่งมหาวิทยาลัยรีดดิ้งกล่าวว่า "จนถึงขณะนี้ ยังไม่แน่นอนว่าจะมีเฮอริเคนพลาสมาในอวกาศอยู่จริง ดังนั้นการพิสูจน์สิ่งนี้ด้วยการสังเกตที่น่าทึ่งเช่นนี้จึงเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อ" "พายุโซนร้อนมีความเกี่ยวข้องกับพลังงานจำนวนมหาศาล และพายุเฮอริเคนในอวกาศเหล่านี้จะต้องเกิดขึ้นจากการถ่ายโอนพลังงานลมสุริยะและอนุภาคที่มีประจุไฟฟ้าในปริมาณมากและรวดเร็วอย่างผิดปกติสู่บรรยากาศชั้นบนของโลก "พลาสมาและสนามแม่เหล็กในชั้นบรรยากาศของดาวเคราะห์มีอยู่ทั่วจักรวาล ดังนั้นการค้นพบนี้จึงชี้ให้เห็นว่าพายุเฮอริเคนในอวกาศควรเป็นปรากฏการณ์ที่แพร่หลาย" พายุเฮอริเคนมักก่อให้เกิดความสูญเสียต่อชีวิตและทรัพย์สินเนื่องจากลมแรงและน้ำท่วมซึ่งเป็นผลมาจากคลื่นพายุซัดฝั่งของมหาสมุทรและฝนที่ตกหนัก ลักษณะเด่นคือศูนย์กลางความกดอากาศต่ำ (ตาเฮอริเคน) ลมแรงและกระแสน้ำไหล และการเรียงตัวเป็นเกลียวของเมฆสูงตระหง่านพร้อมกับฝนตกหนัก ในอวกาศ นักดาราศาสตร์ได้พบเห็นพายุเฮอริเคนบนดาวอังคาร ดาวเสาร์ และดาวพฤหัสบดี ซึ่งคล้ายกับพายุเฮอริเคนบนพื้นโลกในชั้นบรรยากาศต่ำ นอกจากนี้ยังมีก๊าซสุริยะที่หมุนวนในรูปแบบมหึมาที่อยู่ลึกเข้าไปในชั้นบรรยากาศของดวงอาทิตย์ ซึ่งเรียกว่าพายุทอร์นาโดสุริยะ อย่างไรก็ตาม ไม่เคยมีรายงานพายุเฮอริเคนในบรรยากาศชั้นบนของดาวเคราะห์ในเฮลิโอสเฟียร์ของเรา เฮอริเคนอวกาศที่วิเคราะห์โดยทีมงานในชั้นบรรยากาศไอโอโนสเฟียร์ของโลกกำลังหมุนในทิศทางทวนเข็มนาฬิกา มีแขนเกลียวหลายอัน และกินเวลาเกือบแปดชั่วโมงก่อนที่จะค่อยๆ สลายไป ทีมนักวิทยาศาสตร์จากจีน สหรัฐอเมริกา นอร์เวย์ และสหราชอาณาจักรใช้การสังเกตการณ์จากดาวเทียม DMSP (Defense Meteorological Satellite Program) สี่ดวงและการสร้างแบบจำลอง 3 มิติของแมกนีโตสเฟียร์เพื่อสร้างภาพ การค้น พบของพวกเขาได้รับการตีพิมพ์ในNature Communications ศาสตราจารย์ Zhang กล่าวเพิ่มเติมว่า "การศึกษานี้ชี้ให้เห็นว่ายังคงมีการรบกวนของสนามแม่เหล็กโลกที่รุนแรงในท้องถิ่นและการสะสมพลังงาน ซึ่งเทียบได้กับการเกิดพายุใหญ่ สิ่งนี้จะช่วยปรับปรุงความเข้าใจของเราเกี่ยวกับกระบวนการเชื่อมต่อระหว่างลมสุริยะ - แมกนีโตสเฟียร์ - ไอโอโนสเฟียร์ภายใต้สภาวะแม่เหล็กโลกที่เงียบมาก "นอกจากนี้ พายุเฮอริเคนในอวกาศจะนำไปสู่ผลกระทบที่สำคัญต่อสภาพอากาศในอวกาศ เช่น การลากดาวเทียมที่เพิ่มขึ้น การรบกวนในการสื่อสารทางวิทยุความถี่สูง (HF) และเพิ่มข้อผิดพลาดในตำแหน่งเรดาร์เหนือขอบฟ้า ระบบนำทางผ่านดาวเทียม และระบบสื่อสาร"