วิธีที่ยุติธรรมกว่าในการต่อสู้กับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ?

บทเรียนจากอดีต บันทึกจากสงครามโลกครั้งที่ 2 แสดงให้เห็นว่าการบังคับปันส่วนอาหารเป็นที่ยอมรับของประชาชนในสหราชอาณาจักรมากกว่าการเปลี่ยนแปลงอาหารโดยสมัครใจเมื่อทรัพยากรหายาก นโยบายนี้มีเป้าหมายเพื่อแบ่งปันสินค้าและภาระอย่างเท่าเทียมกันมากขึ้น โดยไม่คำนึงถึงความมั่งคั่ง ซึ่งเป็นส่วนสำคัญของความนิยมและความสำเร็จ นโยบายการปันส่วนในอดีตยังแนะนำการควบคุมราคาสินค้าเพื่อให้ทรัพยากรหลักมีราคาไม่แพงสำหรับคนส่วนใหญ่ เป็นผลให้อัตราการขาดสารอาหารลดลงในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองแม้ว่าจะมีการขาดแคลนก็ตาม ความแตกต่างที่สำคัญระหว่างการปันส่วนในสงครามโลกครั้งที่ 2 และวิกฤตสภาพภูมิอากาศคือการรับรู้ของสาธารณชน นักวิจัยกล่าว ความพร้อมของเสื้อผ้า อุปกรณ์ และสินค้าหลายพันรายการเพียงคลิกเดียวสามารถให้ภาพลวงตาว่ามีทรัพยากรมากมาย แต่ความจริงแล้วแตกต่างอย่างสิ้นเชิง ดร. ร็อบ ลอว์เลอร์ ผู้ร่วมเขียนบทความและผู้บรรยายที่ศูนย์จริยธรรมประยุกต์ระหว่างวินัยของลีดส์ กล่าวว่า "มีขีดจำกัดว่าเราจะปล่อยก๊าซออกมาได้มากน้อยเพียงใด หากเราต้องการลดผลกระทบร้ายแรงจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ในแง่นี้ ความขาดแคลน เป็นจริงมาก" ดร. วูดกล่าวว่า "วิกฤตค่าครองชีพได้แสดงให้เห็นว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อความขาดแคลนทำให้ราคาสูงขึ้น โดยราคาพลังงานพุ่งสูงขึ้นอย่างมากและทำให้กลุ่มเปราะบางไม่สามารถชำระค่าใช้จ่ายได้ ปัจจุบันผู้ที่อาศัยอยู่ในความยากจนด้านพลังงานไม่สามารถใช้ที่ใดก็ได้ใกล้กับส่วนแบ่งที่ยุติธรรมของพวกเขา การจัดหาพลังงาน ในขณะที่คนร่ำรวยที่สุดในสังคมมีอิสระในการใช้พลังงานเท่าที่พวกเขาสามารถจ่ายได้" ดร. ลอว์เลอร์ กล่าวเสริมว่า "ดูเหมือนว่ามีความเป็นไปได้ที่จะลดการปล่อยมลพิษโดยรวม แม้ว่าผู้ปล่อยมลพิษต่ำที่สุด ซึ่งมักจะแย่ที่สุด อาจสามารถเพิ่มการปล่อยก๊าซได้ ไม่ใช่แม้จะมีการปันส่วน แต่เป็นเพราะการปันส่วนและการควบคุมราคา" การปันส่วนอย่างเท่าเทียมกันอาจมีลักษณะอย่างไร นักวิจัยแนะนำว่าการปันส่วนอาจไม่ใช่ขั้นตอนแรก การเปลี่ยนแปลงนโยบายอาจเริ่มต้นด้วยกฎระเบียบที่เข้มงวดขึ้นและการรณรงค์ข้อมูลประกอบเพื่อสื่อสารถึงประโยชน์ของการปันส่วน ในขั้นต้น รัฐบาลสามารถควบคุมผู้ก่อมลพิษรายใหญ่ที่สุด เช่น น้ำมัน ก๊าซและน้ำมัน เที่ยวบินระยะไกล และการทำฟาร์มแบบเร่งรัด ทำให้เกิดการขาดแคลนในผลิตภัณฑ์ที่เป็นอันตรายต่อโลก จากนั้นค่อยแนะนำการปันส่วนเพื่อจัดการความขาดแคลนที่เกิดขึ้นโดยมีจุดประสงค์เพื่อตอบสนองความต้องการขั้นพื้นฐานของทุกคน นักวิชาการระบุทางเลือกสองทางสำหรับนโยบายการปันส่วน ผู้กำหนดนโยบายอาจแนะนำค่าเผื่อคาร์บอนที่ครอบคลุม โดยแจก 'บัตรคาร์บอน' เช่น บัตรธนาคารเพื่อติดตามและจำกัดการใช้งาน อีกทางหนึ่ง รัฐบาลสามารถปันส่วนสินค้าที่คัดสรรมาโดยเฉพาะ เช่น เที่ยวบิน น้ำมัน พลังงานในครัวเรือน หรือแม้แต่เนื้อสัตว์หรือเสื้อผ้า ดร. ลอว์เลอร์กล่าวว่า "หลายคนเสนอการอนุญาตคาร์บอนและบัตรคาร์บอนมาก่อน สิ่งใหม่ (หรือเก่าที่ได้รับแรงบันดาลใจจากสงครามโลกครั้งที่สอง) คือแนวคิดที่ว่าไม่ควรแลกเปลี่ยนเบี้ยเลี้ยง คุณลักษณะอื่นของการปันส่วนแบบสงครามโลกครั้งที่สองคือ การควบคุมราคาสินค้าปันส่วนจะป้องกันไม่ให้ราคาสูงขึ้นตามความต้องการที่เพิ่มขึ้น ซึ่งเป็นประโยชน์ต่อผู้ที่มีเงินน้อยที่สุด" จากข้อมูลของนักวิจัย มีแนวโน้มว่าการปันส่วนจะช่วยเร่งการเปลี่ยนจากเชื้อเพลิงฟอสซิลไปสู่พลังงานที่สะอาดขึ้นและวิถีชีวิตที่ยั่งยืนมากขึ้น ดร. วูดกล่าวว่า "ตัวอย่างเช่น การปันส่วนน้ำมันสามารถกระตุ้นให้มีการใช้มากขึ้นและลงทุนในระบบขนส่งสาธารณะแบบคาร์บอนต่ำ เช่น รถไฟและรถรางท้องถิ่น" นักวิจัยหวังว่าบทความนี้จะสร้างแรงบันดาลใจให้ผู้กำหนดนโยบายพิจารณาการปันส่วนเป็นทางเลือกที่จริงจังในการต่อสู้กับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ