ความกลัวสามารถเรียนรู้ได้

การไม่มีตัวรับเซโรโทนินบางตัวสนับสนุนการลดการตอบสนองความกลัวที่เรียนรู้ก่อนหน้านี้ วิตกกังวล สารสื่อประสาทเซโรโทนินมีบทบาทสำคัญในทั้งการเริ่มมีอาการและการไม่รับรู้ถึงความกลัวและความวิตกกังวล ทีมวิจัยจาก Department of General Zoology and Neurobiology นำโดย Dr. Katharina Spoida และ Dr Sandra Süß ใน Collaborative Research Center "Extinction Learning" ที่ Ruhr University Bochum ประเทศเยอรมนี กำลังตรวจสอบกลไกพื้นฐาน นักวิจัยได้แสดงให้เห็นว่าหนูที่ไม่มีตัวรับเซโรโทนินที่เฉพาะเจาะจงจะเรียนรู้ความกลัวได้เร็วกว่าหนูที่อยู่ในป่า ผลการศึกษาให้คำอธิบายที่เป็นไปได้ว่ายาที่ใช้โดยทั่วไปในการรักษาโรคเครียดหลังเหตุการณ์สะเทือนขวัญ (PTSD) เปลี่ยนแปลงการทำงานของสมองของเราอย่างไร ความสามารถในการกำจัดความกลัวมักลดลงในผู้ป่วย PTSD ทำให้ยากต่อการรักษา